Op je werk zit je de hele dag te niksen, te lanterfanten, te navelstaren.
Uit het raam staren is goed voor de creativiteit, maar je weet van gekkigheid niet meer wat je moet doen.
En je irriteert je er mateloos aan. Je wilt wat nuttigs doen met je tijd. Maar niemand die dat serieus neemt.

‘Lekker makkelijk geld verdienen! Zeggen je collega’s en je vrienden.
‘Het echte werk wordt gedaan door de seniors, haal jij nog maar eens koffie en thee’, zegt je manager als je aangeeft dat je toch echt nog wel wat werk erbij kan hebben.

Je hebt het gevoel dat elke dag dat je hier langer zit, je hersencellen in grote getale afsterven. Je voelt je eenzaam, niet gehoord en niet gezien. Wanneer jij vermoeid thuis komt en je schoenen onder de kapstok schopt denk je, weer een dag verspilt, wat heb ik nou eigenlijk gedaan vandaag?

Ik geloof dat theoretisch opgeleiden steeds vaker gaan uitvallen met een bore-out.
En dat diegene die denken dat ze een burn-out hebben eigenlijk een bore-out hebben.
Vaak krijgen ze werk te doen dat niet past bij hun capaciteiten. Onder het mom van ‘je moet er nog in groeien’ of ‘je zit in een aanloopschaal’ of de ergste ‘de junioren krijgen de k*tklussen’.

Langdurige verveling op  je werk kan leiden tot een bore-out! Met langdurige uitval als gevolg.