Jouw gevoelens doen er niet toe, vind je zelf.
Omdat je gewend bent om door te gaan, zorgen voor de ander. Hierdoor herken je soms niet op tijd dat je te veel hooi op je vork hebt genomen.
Je merkt steeds vaker dat stress gaat vastzitten in je lijf. Je hebt hier last van. Je wilt weer kunnen ontspannen, maar weet niet hoe je dit dan moet doen. Als jij eindelijk tijd hebt om iets leuks voor jezelf te doen, lees om iets te doen waar je gelukkig van wordt en energie van krijgt. Dan heb je geen idee wat je dan wilt gaan doen en doe je iets dat toch al moesten gebeuren zoals de was of eten koken.
Zorgen voor een ander is jouw tweede natuur. Maar wanneer jij een keer hulp nodig hebt, geeft niemand thuis. Niemand reageert op jouw vraag om hulp en vrienden vragen ook niet wat ze voor je kunnen doen. Als jij zoveel tijd en energie steekt in het zorgen voor alle anderen. Dan mag je toch ook wel wat terug verwachten?
Eigenlijk ben je alleen maar aan het geven en mist de balans in het ontvangen van anderen, want als het er op aan komt geven ze niks terug aan jou als je dat nodig hebt. Als je je dat weer realiseert voel je je eenzaam en waardeloos.