“Nu even niet! Kunnen jullie nou helemaal niks alleen?”
Ken jij die reclame nog? Inspirator Sjors die helemaal uit zijn plaat gaat omdat hij gestoord wordt door een collega tijdens zijn cup-a-soup momentje. “Dat zouden meer mensen moeten doen” 
. Sjors is een eikel maar hij geeft wel zijn grenzen aan.
Jij ontploft alleen van binnen, jij bent hartstikke boos en jij hebt grenzen, maar jij laat ze niet zien. Waardoor niemand jouw gevloek en getier opmerkt en er continue over jouw grenzen heen wordt gaan.
Na jouw burn-out ben je weer lekker aan het werk. Gelukkig ben je meer dan ‘de oude’ geworden. Je hebt veel over jezelf geleerd en al deze kennis heb je geïmplementeerd in je dagelijkse leven, versie 2.0 zeg maar. Jij herkend de tekenen van een burn-out van ver (been there done that) en zover ben je nog lang niet!
Jij hebt je voorgenomen het nooit meer zo ver te laten komen. Alleen de laatste tijd merk je dat je precies doet wat je hebt geleerd en toch werken die methodes en regeltjes niet meer voldoende voor jou. Je voelt fysiek steeds vaker dezelfde symptomen die je had voordat je burn-out raakte. Dat gaat jou natuurlijk niet weer gebeuren. Maar je hebt geen idee hoe je dit kunt voorkomen omdat je alle kennis erover al hebt toegepast.
Herken jij dit:
Jij hebt geleerd om je dag en werkzaamheden realistisch te plannen. Dit doe je consequent en zorgvuldig omdat je weet dat je anders weer onderuit kunt gaan. Maar er hoeft maar iets te gebeuren waardoor je hele planning overhoop ligt. Je kan dan denken dat het aan de ander ligt, maar jij weet ook wel dat jij jouw planning dus nog niet realistisch genoeg hebt gemaakt. Hoe je dit dan wel moet doen, je hebt eigenlijk geen idee.
Jij plant jouw pauzes structureel in je agenda, een moment van rust en ontspanning om jouw ademhalingsoefeningen te doen en in beweging te komen. Jij verlangt er vandaag echt naar, nog vijf minuten, dan kun je naar buiten en begint jouw moment voor jezelf. Weer komt er een collega langs met een vraag die ‘echt’ alleen door jou beantwoord kan worden. Op jouw vraag of het kan wachten tot na de pauze, zegt ze dat het echt nu moet. “Oké geef maar” hoor je jezelf zeggen en met zucht ga je weer aan het werk. Te laat bedenk je dat jouw agenda na de lunch vol staat met overleggen en pauze houden er niet in zit vandaag. Ach één keer kan wel.
De feestdagen komen er weer aan. Jij hebt er al jaren geen zin meer in, maar komt toch elke keer braaf opdagen en lacht dan ongemakkelijk mee. Je zit al vijf minuten met je telefoon in je handen tot je de moed hebt om te bellen en te zeggen dat je dit jaar niet komt. Terwijl je met je moeder aan de telefoon zit kom je er al snel achter dat niet komen geen optie is. Je zit met tranen in je ogen en vol ongeloof naar je telefoon te staren. Dit meen je toch niet? Jij geeft jouw grenzen aan en er wordt gewoon overheen gewalst, alsof wat jij zegt er niet toe doet, wat voegt het dan toe om te komen?
Steeds vaker denk je nog terug aan die periode van jouw burn-out. Het was de hel op aarde en dat wil je nooit meer. Gelukkig had je een goede psycholoog die je er weer bovenop heeft geholpen, al had je niet het idee dat blijven graven en er over praten de beste oplossing was. Alles wat je hebt geleerd heb je geïmplementeerd. Je ziet alleen steeds vaker dat je weer de fout in gaat, terwijl je precies doet wat je hebt geleerd. Van de week hoorde je jezelf weer zeggen “ja dat doe ik wel even”, terwijl je weet dat je er veel langer mee bezig bent dan dat uurtje wat je nog vrij hebt in je agenda. Je weet wat je moet doen, maar het hoe lukt niet. Wat nu?
Tijdens de vergadering met het hele team geeft je manager aan dat optie A voor het project toch niet blijkt te werken. Dat zei ik toch, denk je bij jezelf. Er wordt gezamenlijk besloten dat jullie nu gaan voor optie B. Bij de eerdere wekelijkse vergaderingen voor dit project had jij al een optie C tot en met G bedacht en eigenlijk ook al de voors en tegens voor uitgedacht. Er zijn altijd meerdere opties, als je het maar van alle kanten bekijkt. Maar je zegt niks, wie ben jij om tegen ze in te gaan of ze een andere optie te geven als ze hun beslissing al gemaakt hebben?
Jouw oplossing ligt in het onbekende, anders had je jouw oplossing al gevonden.
Zolang jij niet goed jouw grenzen aangeeft en er naar handelt, zal jouw werk zich alleen maar blijven opstapelen, collega’s er met jouw credits vandoor gaan en zit je binnenkort weer thuis met je volgende burn-out.
Jij hebt je voorgenomen dat een volgende burn-out er nooit gaat komen, maar ondertussen voel je de spanning in je lijf weer oplopen zoals vlak voor je thuis kwam te zitten. Als jij niet beter gaat communiceren zul je steeds vaker die stress niet goed meer kunnen loslaten en manifesteert een volgende burn-out zich op een andere manier dan dat jij verwacht.
Jij weet dat als je het nu niet anders gaat aanpakken je jezelf moet blijven houden aan die aangeleerde trucjes en regeltjes die eigenlijk niet voor je werken. Jij wilt gewoon jezelf zijn zonder trucjes, zonder stress, met oplossingen die voor jouw werken.
Wil je nu meteen aan de slag?
Download dan hier mijn checklist “Kleine pauzes, grote impact: Ontdek micromomenten die voor jou werken en voorkom een tweede burn-out”. Met deze checklist help ik je ontdekken welke oefeningen jou persoonlijk helpen voor het verminderen van stress die je gelijk kunt toepassen.
Mijn naam is Sabine Pols en ik help vrouwen die na hun burn-out weer lekker aan het werk zijn om de algemene regeltjes en trucjes die ze geleerd hebben tijdens hun burn-out om te zetten naar een manier die voor hun werkt en bij ze past zodat ze geen volgende burn-out krijgen en daardoor weer loyaal kunnen zijn aan zichzelf.
Als ervaringsdeskundige van meerdere burn-outs en dansdocent weet ik wat in beweging komen doet met stress in je lijf.
Ik wil jou behoeden voor weer een burn-out en mijn kennis met je delen. Wil je meer over mij weten?
Wil jij gelijk meer inzicht hoe jij jouw grenzen beter kan aangeven?
Boek dan “Jouw persoonlijke sessie om nog beter nee te zeggen” waarin ik samen met jou kijk wat jij nog nodig hebt om de wat moet ik doen om te zetten naar hoe moet ik het doen en wat werkt voor mij.
