Herken je dit:

• Je hebt je voorgenomen dat je nu echt je grenzen beter gaat aangeven, wat je collega er ook van vind of zegt. Je bereid het gesprek voor, zoals je geleerd hebt, maar je ligt er vervolgens nachten wakker van omdat jij alle mogelijke opties die kunnen gebeuren bedenkt en overal een antwoord op voorbereid. Hierdoor voel je de stress opkomen en blijf je het gesprek voor je uitschuiven. Waardoor die knoop in je maag steeds erger wordt en je er niet meer van kunt poepen.

• De vergadering loopt alweer minimaal een half uur uit. Jij weet dat je op de geplande eindtijd weg had moeten gaan, maar je hebt het weer niet gedaan. Je bent in gedachten wel druk bezig met; wat is het juiste moment om op te staan en weg te lopen? Wat zeg ik dan? Wat vinden mijn collega’s er van? Want iedereen weet dat jij geen volgende overleg hebt. Je hebt je notitieboek al een half uur geleden dichtgeklapt, maar er komt geen einde aan die monoloog. ‘This could be an e-mail!’ Als de vergadering afgelopen is ben je opgelucht maar ook teleurgesteld in jezelf. Je voelt de stress weer oplopen, heb je dan niks geleerd van de coaching die je hebt gehad?

• In de ochtend en middag is die korte doorbetaalde koffiepauze. Dat appeltje knabbel jij weg terwijl jij je ogen op je beeldscherm hebt gericht. Over koetjes en kalfjes praten met je collega’s en wachten bij de koffieautomaat vind je tijdverspilling. Die twee korte pauzes zijn juist handig om even die laatste dingen af te ronden en de tijd in te lopen. In die tijd kun je eindelijk jouw geplande werk doen.

• Wat heb jij voor leuks gedaan dit weekend? Je kijk jouw collega aan, wat had je ook al weer gedaan? In gedachten denk je aan leuke dingen, wanneer was de laatste keer dat je die creatieve cursus had gedaan? Is het alweer een jaar geleden dat je die hot-stone massage had gehad? “Euh, ik heb een film gekeken” zeg je, dat je daarbij gelijk de was hebt opgevouwen en gestreken laat je maar achterwege. Wanneer is de laatste keer dat je echt tijd hebt genomen voor jezelf?

• “Ik zorg wel dat het gedaan wordt, geef maar aan mij ik heb wel ruimte in mijn agenda”, hoor je jezelf alweer zeggen. Het afronden van een project gaat voor, ook als jouw eigen werk erdoor vertraging op loopt. Jij zet je schouders eronder en zorgt dat het werk afkomt, alles voor het team! De week erna krijgt jouw collega applaus bij de weekstart dat ze het project zo goed heeft afgerond. Jij klapt braaf mee en van jouw pokerface is niks af te lezen, maar van binnen kook je! WTF? Heb ik me weer voor het karretje laten spannen? Nu is het echt klaar. Ik ga nu echt beter mijn grenzen bewaken!