Over mij | Nooit meer bore-out, leven op jouw ritme

Don't be afraid of the light that shines within you - Luka Bloom

Ik rij de ondergrondse parkeergarage in om mijn auto te parkeren. Altijd ergens aan de linkerkant op -2. Anders ben ik aan het eind van mijn werkdag vergeten waar ik mijn auto heb geparkeerd en loop ik mijn tijd te verdoen naar het zoeken van mijn auto. Voor me rijd zo’n zeikerd die niet precies weet waar hij wil parkeren, het gaat weer schildpaddengang. Gestresst zit ik in de auto, want ik had file en wilde 20 minuten geleden al mijn e-mail beantwoorden. Heel mijn planning in de soep en mijn werkdag is nog niet eens begonnen. Gelukkig voel ik de stress langzaam oplopen de afgelopen tijd en zie ik het aankomen. Ik doe het echt rustiger aan, het hele weekend doe ik niks. Ik heb geen zin in weer een burn-out. Zover ben ik trouwens nog lang niet want toendertijd kon ik alleen nog maar schreeuwen tegen iedereen. De zeikerd voor mij wil ineens toch een andere kant op en zet zijn auto in zijn achteruit. Tik! Tegen mijn auto aan. Ik stap uit en scheld hem de huid vol, terwijl er eigenlijk niks aan de hand is. Wanneer ik verder rij en mijn auto parkeer op -2 links lopen de tranen over mijn wangen. Ik was toch zo goed bezig met mijn grenzen aangeven en stress loslaten? Ik weet dat ik in mijn volgende burn-out zit.

Mijn naam is Sabine Pols en als klein kind was dansen en zingen een uitlaatklep voor mij. Totdat mijn moeder ziek werd. Vanaf dat moment werden mijn babyzusje en ik door de weeks opgevoed door een gezinsverzorgster en werd rust de belangrijkste van de 3 r’s in huis. Hoe vaak ik niet ssstt, mama slaapt! heb gehoord om daarna verder te spelen in stilte.
Omdat ik als kind gewoon moest doen wat er gevraagd werd, had ik geleerd dat mijn grenzen er niet toe deden. Ik had geleerd om de signalen van mijn lijf die mijn grenzen aangaven te negeren. Ik vroeg geen aandacht meer. Wat resulteerde dat ik een grijze muis werd, of volgens sommigen een ijskoningin.

In 2011 ben ik gestart met expressieve dans en ben ik me bewust geworden hoeveel emoties ik heb weggeslikt en vastgezet in mijn lijf in de loop van de jaren.
Eind 2016 heb ik, na meer dan 25 jaar, mijn orthopedische schoenen weg kunnen doen omdat mijn beenlengteverschil van drie centimeter was verdwenen. De stress en verkrampingen in mijn lijf waren opgelost, door te bewegen, mijn grenzen aan te geven en mezelf te uiten. Sommige mensen verwijten me koninginnen- of divagedrag, want ik geef nu aan wanneer ik iets wel of niet wil. Ik gedraag me niet meer sociaal wenselijk, ik ben mezelf.

Als je me zou kennen, zou je weten dat:

Ik hard en aanstekelijk lach, maar ook tot tranen toe geroerd kan zijn. Dat ik deze, en alle emoties daartussen, niet meer wegstop omdat dat sociaal wenselijk zou zijn.
Ik houd van een lange winterslaap in de winter, omdat het dan in de natuur, en in mij, de energie is om me terug te trekken, terwijl ik ook kan genieten van strenge winters met sneeuw.
Ik houd van expressieve dans en gebruik dit als meditatie omdat ik niet stil kan zitten.
Ik na meerdere burn-outs erachter kwam dat dit veelal bore-outs waren.
Ik het heerlijk vind om complexe puzzels op te lossen en het leggen van een puzzel met 2000 stukjes meditatief voor me is.
Mijn motto delen = vermenigvuldigen is.

Nu je mijn verhaal hebt gelezen en je denkt met haar wil ik wel aan de slag! Dan nodig ik je uit om een GRATIS ‘Nooit meer een burn-out’ sessie met me in te plannen.

Wil je nu meteen aan de slag?

Download dan hier mijn checklist ‘Kleine pauzes, grote impact: Ontdek micromomenten die voor jou werken en voorkom een tweede burn-out’.

Met deze checklist help ik je ontdekken welke oefeningen jou persoonlijk helpen voor het verminderen van stress die je gelijk kunt toepassen.