Iedere dag sleep jij je weer naar kantoor en zet je masker met je allerliefste glimlach op.
Maar eigenlijk irriteer je je mateloos en verveel jij je dood op je werk.
Dat project van een half jaar had jij in de eerste maand al af.
Het extra werk wat je met moeite hebt gekregen, daar was je ook met een maand al doorheen.
En nu zit je dus de hele dag te niksen, te lanterfanten, te navelstaren.
En je irriteert je er mateloos aan. Je wilt wat nuttigs doen met je tijd. Iets nuttigs wat werk gerelateerd is, als je aan het werk bent… Maar niemand die dat serieus neemt.
‘Lekker makkelijk geld verdienen! Zeggen je collega’s en je vrienden.
‘Het echte werk wordt gedaan door de seniors, haal jij nog maar eens koffie en thee’, zegt je manager als je aangeeft dat je toch echt nog wel wat werk erbij kan hebben. En jij bedoeld dan werk waar jij je tanden in kan zetten en een paar weken mee bezig bent en niet het stempelwerk wat je met je ogen dicht ook nog kunt doen.
Je hebt het gevoel dat elke dag dat je hier langer zit, je hersencellen in grote getale afsterven. Maar ja, zomaar ontslag nemen en weggaan kan ook niet. Dat zit niet in je aard en die mogelijkheid heb je ook niet in je portemonnee.
Je voelt je eenzaam, niet gehoord en niet gezien. Wanneer jij vermoeid thuis komt en je schoenen onder de kapstok schopt denk je, weer een dag verspilt, wat heb ik nou eigenlijk gedaan vandaag?
Wanneer jouw werk voor lange tijd je geen voldoende uitdaging geeft, blijf je op zoek gaan naar werkzaamheden die je wel voldoening geven. Werkzaamheden waarbij je jouw hersenen kunt laten kraken en je stimuleren om je verder te ontwikkelen.
Je grijpt alles aan om extra werk te krijgen. Je doet het niet voor de pluspunten bij je baas, maar doet het om bezig te blijven gedurende je werkdag.
Waarschijnlijk pak je een project of zaak op die al heel lang op de plank ligt. Wat fijn dat iemand dit nou eens oppakt! Dat niemand deze taken ooit opgepakt heeft, daar was een reden voor…
Eindelijk een project waar jij je tanden in kan zetten. Kun jij je eindelijk weer nuttig voelen. Vervolgens heb je al snel door dat jij de gekke henkie bent, het werk je veel stress geeft en het project gedoemd is om te mislukken.
Want niemand wil er zijn vingers aan branden, iedereen zegt ja maar doet nee en jij bent verantwoordelijk ‘gemaakt’ voor werkzaamheden waar jij de beslissingsbevoegdheid niet voor hebt. Trekken aan een dood paard dus.
Jij wilt dit tot een goed einde brengen, want weer de hele tijd uit het raam staren is geen optie. Maar de werkzaamheden geven je te veel stress, je raakt er van overprikkeld en opgebrand.
Je bent in een burn-out beland.
Je hebt een burn-out door een onderliggende bore-out.